پاسخ: متأسفانه ارتباط بین اختلال خورد و خوراک با (ADHD به تازگی مورد تأیید محافل علمی قرار گرفته است و این تأثیر نیز تاکنون زیان جبران ناپذیری را به قربانیان تحمیل کرده است. علت این تأیید دیرهنگام نیز این است که در گذشته جهت تشخیص این ارتباط رفتارهای غذایی پسران و دختران خردسال مورد مطالعه قرار می گرفته است و این در حالی است که شیوع این اختلال در بین کودکان محسوسآ پائین است و این در حالی است که این اختلال عمدتا در بین دختران نوجوان شایع است. این واقعیت که بین اختلال خورد و خوراک با بیش فعالی ارتباطی آشکار وجود دارد واقعیتی مسلم و بدیهی بوده و نیازی به توضیح و تشریح ندارد زیرا نشانه های (ADHD) فرد را درگیر شرمرویی و ناخودپذیری کلی کرده و از بازتابهای اولیه این خودانگاره منفی نیز اضطراب و افسردگی بوده و فرد نیز جهت دفع این احساسات آزارنده، به طور خودکار دست یاری خواهش را به سوی پرخوری و هله هوله خوری دراز می کند تا بدین وسیله بتواند دستکم یک نوع لذت گذرا را تجربه کند. به ویژه آنکه این دو اختلال مرتبط در یک ویژگی مشترک بوده و آن نیز رفتارهای آنی و تکانشی است. به طور کلی آنچه که در این ارتباط می توان گفت این است که در دختران نوجوان بین (ADHD و اختلالات غذایی ارتباط معناداری وجود دارد، به عبارت دیگر اختلال بی اشتهایی و پراشتهایی دختران نوجوان به علت (ADHD) بوده و نتایج حاصله از برخی از مطالعات حاکی از این است که (ADHD) پنج و نیم بار بیشتر از شرایط عادی فرد را مستعد به ابتلای به پرخوری روانی کرده و این میزان در بی اشتهایی روانی ۷ / ۲ بار است همینطور اختلالاتی چون افسردگی، اضطراب و رفتارهای آشوبگرانه در دختران بیش فعال محسوس بیشتر از دختران ترمال است. بنابراین یکی از راههای اصلی مهار اختلال غذایی، درمان (ADHD) در دختران پر و کم غذا است.