و از آن سال به بعد به اجرای برنامه های راهنمایی شغلی و حرفه ای برای دانش آموزان و دانشجویان مبادرت ورزید. فعالیت های فوق، جزء اقدامات اولیه برای اجرای برنامه راهنمایی در ایران تلقی می شوند. از این زمان به بعد فعالیت هایی در وزارت آموزش و پرورش انجام گرفت که در نهایت به اجرای برنامه راهنمایی در مدارس منجر گردید. از اولین اقدامات در این بخش تشکیل کنفرانس تعلیمات متوسطه در اردیبهشت ۱۳۳۷ در مشهد بود. در این کنفرانس موضوع راهنمایی به صورت جدی مورد بحث قرار گرفت و مقرر شد مطالعات اولیه آن آغاز شود. سپس عده ای از متخصصان داخلی و خارجی پس از چند ماه بررسی، طرحی مقدماتی در این زمینه ارائه کردند. این طرح در کنگره فرهنگیان در مرداد سال ۱۳۳۷ در تهران مورد مطالعه قرار گرفت و پس از اصلاحاتی یک فصل به آیین نامه دبیرستان ها اضافه گردید. در این آیین نامه که در تیرماه ۱۳۳۸ به تصویب شورای عالی فرهنگ رسید مقرر شد هر یک از دبیرستانها که آمادگی کامل از نظر امکانات و نیروی انسانی متخصص پیدا کرد با اجازه اداره کل تعلیمات متوسطه اجرای برنامه راهنمایی را آغاز کند. ولی به علت عدم آمادگی مدارس اجرای این برنامه به تعویق افتاد. برای اجرایی کردن این برنامه عده ای از کارشناسان وزارت آموزش و پرورش برای تحصیل به خارج از کشور اعزام شدند.