اکنون تصور میشود که یادگیری مربوط به بازداری بخش محوری خاموشی است (بوتون ۴۲، ۱۹۹۳). مسیرهای بازداری نیز در عصب روان شناسی خاموش سازی ترس شناخته شده است (به استورز - بایون، کین، و لدوکس، ۲۰۰۶ مراجعه کنید).
در رویکرد شرطی سازی پاولفی یادگیری بازداری بدین معناست که ارتباط اصلی بین محرک شرطی (محرک خنثی که با یک محرک آزارنده ذاتی جفت شده) و محرک غیر شرطی (محرک آزارنده ذاتی) که طی شرطی سازی ترس یادگرفته میشود در طی خاموشی به طور کامل از بین نمیرود، بلکه در عوض به عنوان یک یادگیری جدید و ثانویه (محرک شرطی دیگر محرک غیر شرطی را پیش بینی نمیکند) دست نخورده باقی مانده است (بوتون، ۱۹۹۳).
اندازه ای که ارتباطات بازداری پاسخ ترس را در آزمون مجدد شکل می دهد (شاخص نیرومندی و ثبات یادگیری جدید) از سطوح ترس ابراز شده در سرتاسر خاموشی مستقل است و در عوض به عواملی از قبیل بافت و زمان وابسته است.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی اثر بخشی حساسیت زدایی منظم بر کاهش ترس اجتماعی و ارزیابی منفی از خود در افراد دارای معلولیت های جزئی
