مزیت مهم این کار، ساده کردن درمان است: به این صورت که فقط یک مدل درمانی به عنوان مبنایی برای فرمول بندی و درمان مورد استفاده قرار می گیرد که می توان آن را به شکل تجویزی به کار بست. اگرچه این درمان ممکن است به اثرات درمانی بهینه ای منجر نشود و مستلزم فرمول بندیهای مبتنی بر مدل خاص باشد، اما میتواند رویکرد خط اول در الگوی گام به گام ارائه خدمات درمانی، به ویژه در مورد اختلالهای خفیف و زیر آستانه باشد.
در مورد بیماران مبتلا به اختلالهای خفیف، ابتدا درمان استاندارد (عام) و در صورت لزوم، بعدأ درمان های خاص ارائه میشود. افزایش دسترس پذیری درمان، میتواند نقطه ضعفهای چنین رویکردی را بپوشاند. با این حال، لازم به یادآوری است که این نوع رویکرد عام تاکنون مورد ارزشیابی قرار نگرفته و بیشتر در حد گمانه زنی نظری است.
یک خطر بالقوه این است که شکست درمان استاندارد می تواند به ایجاد مقاومت در برابر مداخلات فراشناختی خاص بعدی منجر شود.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
اثر بخشی مداخله فراشناختی بر اختلالات شخصیتی و سوء ظن زناشویی
