تمایل به بیش برآورد کردن هزینه اجتماعی (به عنوان مثال، اگر من خودم را هنگام سخنرانی عصبانی نشان دهم، مردم فکر می کنند که من آدم بی کفایتی هستم و ممکن است کارم را از دست بدهم) نوع خاصی از ناسازگاری طرح واره شناختی است و همین طور، به طور منظم هدف مداخلات شناختی می باشد.
بررسیهای تجربی توسط فوا و همکاران، (۱۹۹۶)، مک مانگوس، کلارک و هاکمن (۲۰۰۰) و هافمن (۲۰۰۴، ۲۰۰۷) نشان داده که بر آورد هزینه اجتماعی به عنوان واسطهای در پاسخ به درمان است (فوآ و همکاران، ۱۹۹۶؛ هافمن، ۲۰۰۴؛ مک مانئوس، کلار ک و هادكمن، ۲۰۰۰) کلارک و ولز (۱۹۹۵) بیان می کنند که اضطراب اجتماعی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از طریق دو باور عمیق و ناسازگار، تداوم مییابد:
(۱) در یک موقعیت اجتماعی، فرد به شیوه نامتناسب و تهاجمی رفتار خواهد کرد؛ و
(۲) پیامد رفتار نامناسب فاجعه خواهد بود و ممکن است شامل ارزش زدایی، طرد یا تنزل شغلی شود.
مطالعات نشان دادهاند افرادی که مبتلا به اضطراب اجتماعی هستند احتمال بیشتر دارد که باور داشته باشند رویدادهای اجتماعی منفی در مقایسه با رویدادهای اجتماعی مثبت با فراوانی بیشتری برای آنها روی میدهند (لاکوک و سالکوسکی، ۱۹۸۸) و به احتمال زیاد هنگام ارزیابی خودشان درباره دیگران نظر کلی سایر افراد را بیش از حد انتقادی و طردکننده میدانند (لیری، کوالسکی و کامپبل، ۱۹۸۸).
به علاوه، طرحواره های شناختی ناسازگار که ویژگی اختلال اضطراب اجتماعی هستند منجر به تقویت پرخاشگری، عناصر مقایسهای در ارتباطات اجتماعی و کاهش عناصر همکاری در افراد میشود (تراور و گیلبرت، ۱۹۸۹).
بر این اساس، سوگیریهای شناختی که به بیش برآورد هزینه های اجتماعی کمک میکنند از جمله عوامل مهمی هستند که اضطراب اجتماعی را حفظ کرده و میانجی موقعیت درمانی هستند.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی اثر بخشی مداخلات شناختی بر کاهش هزینه اجتماعی و ناسازگاری طرحواره شناختی در بیماران دارای اختلال اضطراب اجتماعی
