پاسخ:

نه تنها شما به تنهایی مبتلا به این درد به اصطلاح بی درمان نیستند بلکه در حال حاضر در ایالات متحده بیش از یک میلیون کودک مبتلا به وسواس فکری و عملی هستند.

به زبان بهتر، اختلال (OCD) از زاویه میزان شیوع چهارمین اختلال روانپزشکی پس از اختلالات هراس محور، اعتیاد و اختلال افسردگی شدید است اگر چه به علت تفاوت مطالعات پژوهشگران، دقیقا نمی توان میزان قربانیان این اختلال را مشخص کرد با این همه به طور تقریبی می توان گفت که ۲ تا سه درصد کودکان از این بیماری رنج برده و شواهد موجود حاکی از این است که میزان شیوع و رواج این اختلال در حال حاضر محسوسا بیشتر از مقطع زمانی دهه پنجاه قرن گذشته است.

واقعیت این است که مردم این بیماری را یک اختلال شایع تلقی نکرده و این مسئله مرتبط به دلایلی چند می شود که از جمله آنها می توان به عدم دسترسی قربانیان به درمانگران با تجربه، موانع و ذهنیات شرم بنیادانه قربانی، عدم وجود روانپزشکان قابل و ماهر و بالاخره خفیف و ملایم بودن عوارض و نشانه های گویای این اختلال اشاره کرد.

لازم به ذکر است که عوارض خفيف نیز مشکل آفرین است.| نکته دیگر قابل توجه این است که اگر چه ذهنیات و رفتارهای (OCD) بنیاد در کودکان زیر شش سال شایع تر است اما نکته ای که باید در این رابطه بدان توجه داشت این است که این ویژگی های گویا در طی زمان در این دسته از کودکان بی رنگ می شود به زبان ساده تر، حساسیت کودک نسبت به تقارن و یا چینش خاص اشیاء و قواعد رفتاری به موازات سالدارتر شدن کودک آشکارا بی رنگ می شود.

پس با مشاهده این کیفیات در کودکان زیر شش سال نمی توان به این باور رسید که این علایم اولیه منجر به اختلال وسواس می شود چون این گرایش در این دسته از کودکان شایع است مطلب دیگر قابل توجه این است که اختلال وسواس عمد تا در فاصله سنی ۷ تا ۱۲ سالگی در کودک تشخیص داده می شود و علت این تشخیص راحت نیز این است که کودکی که در این سن و سال است به راحتی متوجه تفاوت ذهنیات و رفتارهای خود با هم سن و سالانش می شود با این همه رفتارهای اولیه آئینی (تشریفاتی و مکانیکی و در عین حال ثابت) آشکارا نشان از استعداد کودک به ابتلای به این اختلال دارد.