این به آن معنی است که این کودکان به لحاظ روند رشد زبان و گفتار، مسیری مشابه کودکان بدون تأخیر را طی می کنند، ولی در این مسیر با تأخیر و توقف روبه رو می شوند.

غالبا کودکان با کم توانی ذهنی، هم به لحاظ بیانی و هم به لحاظ دریافتی در رشد زبان با تأخیر روبه رو هستند.

به هر حال، آنچه شدت تأخیر را در زبان این کودکان تعیین می کند، بیشتر به شدت کم توانی ذهنی و سبب شناسی آن مربوط است.

تأخیر به لحاظ زبانی می تواند ترکیبی از ویژگی های زبانی همچون جنبه های آواشناختی، مورفولوژی، نحو، معنی شناسی و کاربردشناسی را در بر گیرد.

می توان سطح رشد زبان را با سن عقلی کودک و نه سن شناسنامه ای تعیین کرد.

البته همواره نمی توان همبستگی قابل ملاحظه ای را بین سن عقلی و رشد زبان در همه کودکان مبتلا به کم توانی ذهنی ملاحظه کرد.

این موضوع خصوصا در مواردی که علت کم توانی ذهنی نامشخص است، بیشتر است.

بنابراین همواره سن عقلی نمی تواند پیش بینی کننده معتبری برای سطح رشد زبانی کودک باشد (2014 , Short - Meyerson & Benson ).