باید وضعیت اش را تشریح کرد و برخوردی صادقانه، راست و پوست کنده با وی داشت.
در ضمن باید از سرزنش کردن او اکیدا خودداری کرد. می توان با علائم و نشانه های بیماری شروع کرد. مثلا: «به نظر خوب و سرحال نمی آیی. مثل همیشه شاد نیستی، خنده و شوخی نمی کنی دلم نمی خواهد تو را در این وضع و حال ببینم. چی شده؟ چه کار می شود کرد؟
آیا کاری از دست من برمی آید» یا «تو خیلی به خودت فشار می یاری و بیش از حد کار می کنی هیچ احتیاجی نیست این قدر مشغله داشته باشی۔ این قدر که دور خودت را شلوغ کرده ای مریض می شوی. مریضی تو باعث نگرانی همه ما می شود».
