از این رو مشاور تحصیلی به بررسی میزان علاقه و رغبت یادگیرنده اقدام می کند.
این عمل از طریق مشاهده، مصاحبه، اجرای انواع آزمون های رغبت، بررسی نمرات کلاسی و مقایسه آنها با نتایج آزمون های هوش انجام می گیرد. در صورت مشاهده نشانه هایی مبنی بر کمی علاقه و رغبت به تحصیل به بررسی عوامل مؤثر ایجاد کننده پرداخته و در جهت افزایش علاقه فعالیتهایی انجام می گیرد.
این فعالیت ها با توجه به این اصل که به منظور تعییر احساس و افزایش انگیزش در کاری باید تجارب خوشایند آن را افزایش داد صورت می گیرد. (نایاک و رائو، ۲۰۰۴). به عنوان مثال گاه عدم به کارگیری توانایی ها و استعدادها به سبب کمی انگیزه و عدم تقویت های بیرونی و درونی است.
کودکی که از سوی معلم تحقیر شده یا توسط والدین به تحصیل ترغیب نشود ممکن است در چنین وضعیتی قرار گیرد. در این صورت تشکیل جلساتی با معلم و اولیا و ترتیب برنامه هایی جهت مواجهه با موقعیت های خوشایند تحصیلی می تواند مشکل را برطرف کند.
عدم علاقه به تحصیل و کمی انگیزه با پیشرفت در تحصیل رابطه ای دوجانبه دارند و افراد دارای سطح بالایی از انگیزه پیشرفت غالبا به رشد و پیشرفت بیشتری دست می یابند و در مقابل افراد با سطح بالایی از انگیزه و علاقه با کمی پیشرفت و افت تحصیلی مواجه می شوند.
در مقابل پیشرفت اندک و افت تحصیلی از میزان انگیزه و علاقه به تحصیل کاسته و همچنین پیشرفت تحصیلی بر میزان انگیزه و علاقه به تحصیل می افزاید
