اگر چه، برای پژوهشگرانی که آنرا به عنوان متغیر اصلی علاقه اندازه گیری می کنند، مقیاس تک آیتمی (مانند، مقیاس بورگ) سازه روانشناختی- فیزیولوژیکی بسیار ساده ای بدست می آورند.
در آر پی ایی متغیرهای جداگانه بسیاری وجود دارد که باید همزمان با یکدیگر اندازه گیری شوند. بهتر است پژوهشگران از مقیاس های دارای ابعاد حسی- افتراقی، انگیزشی- عاطفی و شناختی- ارزیابی استفاده کنند .
متغیرهای دقیق هر یک از این ابعاد بنا بر پرسش تحقیق یا کاربردهای عملی خاص هر مقیاس متفاوت خواهد بود. برای نمونه، ممکن است در ونداد محیطی خاصی مانند کمر درد در یک پژوهش بررسی ارگونومی در محیط کاری مورد توجه قرار گیرد، از سوی دیگر احتمالا متغير انگیزشی- عاطفی مانند انگیختگی حالتی برای پژوهش هایی که تأثیرات حالت های مختلف انگیختگی بر تلاش ادارک شده را مورد بررسی قرار می دهند، حائز اهمیت باشد.
به منظور اطمینان از پایایی و اعتبار مقیاس باید اصول اجرای آن را به دقت رعایت کرد. همانطور که نوبل و رابرت سان نتیجه گیری کردند (۱۹۹۶)، آماده سازی شرکت کنندگان، از طریق ارائه یک دستور العمل جامع، در کاربرد صحیح مقیاس های درجه بندی بسیار مهم است.
دستور العمل باید این موارد را شامل شود: تعریف مفهوم (يا مفاهیم) مورد بررسی، ارائه مرجع مفهومی از طریق مثال ها و عبارات مرتبط و بیان اینکه اعداد و عبارات چگونه در مقیاس استفاده می شوند (برای مثال، به شکل گروه های حسی که بر اساس شدت مرتب شده اند)، توضیح در مورد تفاوت درجه بندی های متمایز شده و متمایز نشده. این نکته حتما باید به شرکت کنندگان گوشزد شود که در این مقیاس هیچ پاسخ صحیحی وجود ندارد تا آنها را ترغیب کند بدون قضاوت و نگرانی این درجه بندی را ارائه دهند.
در آخر، باید امکان پرسیدن سؤال و تمرین برای برآوردهای مفهومی را نیز داشته باشند (به مارش و نوبل، ۱۹۸۴؛ نوبل و رابرت سان، ۱۹۹۶ مراجعه کنید). اصول دیگر باید بر اساس تکلیف خاص (برای مثال، اگر یک وسیله تنفسی خاص پوشیده اند برای آنها توضیح دهید که چگونه درجه بندی را بیان کنند)، شرکت کنندگان (برای مثال، برای کودکان از توصیفهای کلامی متفاوتی استفاده کنید)، پرسش تحقیق و یا کاربرد اصلی این درجه بندی های مربوط به تلاش ادارک شده، تنظیم شوند.
