تک فرزندان امروزه تعداد روبه رشدی از خانواده ها دارای یک فرزند هستند؛ اما برخی فشارهای اجتماعی باعث می شوند خانواده ها فرزندان بیشتری داشته باشند. دیدگاهی مانند اینکه تک فرزندان تنها و لوس بوده و در مهارت های اجتماعی نیز ضعیف هستند، نمونه ای از این فشارهای اجتماعی است. سیاست تک فرزندی چین نسلی از تک فرزندانی را به وجود آورد که «امپراتوران کوچک» (به دلیل توجه افراطی والدین نام گرفتند.
از طرفی دیگر، فالبو و پولیت (۱۹۸۶) و فالبو و پوستون (۱۹۹۳) در تحقیقات خود به تأثیرات سودمند تک فرزندی به لحاظ فراهم آوردن زمینه برای کسب دستاوردهای بیشتر و عزت نفس بالاتر اشاره کرده اند. این تحقیقات همچنین بر جزئی بودن تفاوت شخصیت در تک فرزندان، کودکان اول و کودکانی که دو فرزند بودند تأکید می نمایند.
ملر (۱۹۹۰) در تحقیقات خود دریافت که تک فرزندان در مقایسه با کودکان خانواده های پر جمعیت در اعتماد کردن به دیگران، مستقل بودن، در دست گرفتن ابتکار عمل، مسئولیت پذیر و مبتکر بودن و داشتن تصویر مطلوب تری از خود و عزت نفس بالاتر، نمرات بالاتری کسب نمودند.
اليوا و أرانز (۲۰۰۵) دریافتند، تک فرزندان به لحاظ روابط خانوادگی، روابط با همسالان و سازگاری روان شناختی، تفاوتی با دیگر کودکان ندارند؛ اما شواهدی منفی دربارهی تک فرزندی وجود دارد: جیائو و همکاران (۱۹۸۶) دریافتند کودکانی که خواهر و برادر دارند، در مقایسه با کودکان تک فرزند مقاوم تر، یاری بخش تر و محبوب ترند.
گزارشات موجود در اینترنت دربارهی تک فرزندی حاکی از آن است که تک فرزند بودن تجربه خوشایندی نیست؛ اما چنین گزارشاتی می تواند جانبدارانه باشد، زیرا فقط برخی از مردم گزارشات خود را در اینترنت می نویسند یا به گروههای اینترنتی اتکا می کنند.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
مقایسه مهارت های اجتماعی و عزت نفس در فرزندان با و بدون برادر و خواهر
