در این برنامه همچنین برای رفتارهای مناسب مانند نوبت گیری در بازی پاداش هایی به کودکان ارائه می دهند.
با توجه به مطالب مطرح شده، تحقیقات چه نظری درباره مشارکت والدین دارند؟
مک کناچیه و دیگل (۲۰۰۷) استدلال می کنند که والدین می بایست درباره نحوه کمک به کودکان مبتلا به بیماری طیف اوتیسم آموزش ببینند. آنها معتقدند والدین از این افزایش مهارتها سود می برند؛ زیرا مشخصأ کودکان مبتلا به بیماری طیف اوتیسم را به سختی می توان مدیریت نمود.
این دو محقق همچنین طرفدار آن دسته از تحقیقاتی هستند که بر اساس آنها آموزش والدین به صورت گروه می تواند در ایجاد شبکه های حمایتی والدین مفید باشد (باکسندال و همکاران، ۲۰۰۱، سایمون، ۲۰۰۱). آنها تعدادی از مطالعات را بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که آموزش به والدین در خصوص نحوه استفاده از تحلیل رفتار عملی در خانه، در ارتقای مهارتهای ارتباطی و رفتار این کودکان مؤثر است.
آنها همچنین به تحقیقاتی اشاره نمودند که نقش آموزش را در کاهش سطح استرس والدین و کاهش وقوع افسردگی در مادران مؤثر تلقی می کنند.
والدین نیز گزارش کرده اند، دریافت آموزش در خصوص نحوه کنار آمدن با کودکان مبتلا به بیماری طیف اوتیسم در برخورد با دیگر کودکانشان نیز که به این بیماری دچار نبودند، مفید بوده است (لسکی و همکاران، ۱۹۸۸).
