مطالعات گوناگون نشان داده اند افراد در صورتی که پس از کسب اطلاعات ( یعنی مرحله اول) خوب بخوابند، بهتر می توانند فهرست واژه ها، اطلاعات مکانی و کارهای بصری و حرکتی را به یاد بیاورند. هم چنین خواب مناسب می تواند در پیدا کردن خاطرات جدیدی که طی روز قبل محوشده بودند به شما کمک کند. در یک پژوهش افرادواژه های جدید و لحن واژه ها را یاد گرفتند و سپس به صورت دوره ای طی روز تست شدند که ببینند تا چه حد می توانند اطلاعات مزبور را حفظ کنند. همان طور که پیش بینی می شد، آنها بیشتر واژه های داستانی و لحن آنها را به محض یادگرفتن به خاطر آوردند اما در پایان روز افراد آن واژه ها را کمتر و کمتر به خاطر آوردند با این حال صبح روز بعد پس از بیدار شدن از خواب حافظه آن ها دوباره فعال شد و آن ها همانند لحظه پس از یادگیری، واژه ها و لحن آن ها را به یاد آوردند. روشن است که طی زمان خواب، برای تنظیم خاطره ها به صورت در دسترس تر و پایدارتر واکنش هایی اتفاق افتاده بود. چرا خواب چنین تغییری را در چگونگی به یاد آوردن ایجاد می کند؟ به نظر می رسد که ارتباطات بین نورون ها که هرحافظه را پشتیبانی می کنند هنگامی که ما می خوابیم تقویت می شود. در تحقیق بر روی حیوانات جونده مانند موش، پژوهشگران دانشگاه MIT نشان داده اند که طی مرحله ای از خواب که در آن، خواب نمی بینیم الگوی روشن شدن نورونی( شلیک نورونی)در هیپوکامپوس شبیه به فعالیتی است که قبلا در طول مرحله یادگیری ظاهر شد. چنین تحقیق و یافته هایی می گوید که طی آن دوره از خواب،هیپوکامپوس، الگوی روشن شدن نورون را از طریق اجرای آن به دفعات فراوان، تقویت می کند. به نظر می رسد بازنمایی اطلاعات تازه فرا گرفته شده عاملی کلیدی برای فرآیند جمع کردن می باشد. خواب دیدن هم ممکن است در تثبیت حافظه نقش داشته باشد. تحقیقات نشان می دهد که در طول مرحله خواب زمانی که خواب دیدن اتفاق می افتد (مرحله حرکت سریع چشم يا REM) فعالیت بسیار زیادی در بخش های نئوکورتکس وجود دارد که گمان می رود بیشتر خاطرات در این بخش ها ذخیره می شوند.