1. پاسخ های تعبیر و تفسیری:

اینگونه پاسخ ها نشان دهنده تعبیر و تفسیری است که مشاور از صحبتهای مراجع داشته است.

با ارائه این پاسخ ها مراجع می تواند به فهم سخنان خود از سوی مشاور پی برده و در صورتی که با مقصود او هماهنگی کامل ندارد توضیح بیشتری ارائه دهد.

مشاور میتواند با استفاده از این گونه پاسخ ها در مراجع بصیرت و بینش نسبت به رفتار و گفتارش ایجاد کرده و او را به بحث عمیق تر و دقیق تر تشویق کند.

٢. پاسخ های اطلاعاتی:

چنانچه مشاور احساس کند به اطلاعات بیشتری برای نتیجه گیری نیاز دارد از این گونه پاسخ ها استفاده کند تا پس از آن بتواند آگاهی بیشتری نسبت به مشکل و موقعیت کسب کند.

در اینجا مشاور میتواند از دو فن پرسش یا سکوت بهره بگیرد.

در پرسش که روش مستقیم به شمار می رود سؤالاتی طرح شده و برای مراجع مطرح می گردد.

سکوت از سوی مشاور نیز فنی است که پس از پایان سخنان مراجع به کار می رود.

از طریق این فن مشاور نشان می دهد که سخنان و بیانات مراجع کامل نبوده و لذا همچنان منتظر شنیدن مطالب بیشتری است.

٣. پاسخ های حمایتی:

هنگامی که مراجع نگران یا مضطرب باشد مشاور می تواند به منظور کاهش میزان آن به ارائه این گونه پاسخ ها اقدام کند.