این کودکان به همراه خانوده هایشان در سه برهه مختلف سنی یعنی در سنین سه و هفت و یازده سالگی بررسی شدند. یکی از نتایج مهم این مطالعه این بود، کودکی که دارای مشکلات بیشتری بود، دارای سازگاری و هماهنگی خانوادگی بیشتری نیز بود. پیش بینی می شد که مشکلات جدی در سه سالگی باعث ایجاد سازگاری و پیوستگی شدید خانوادگی در هفت سالگی شود و در یازده سالگی برنامه درمانی جدی خانوادگی در کفایت اجتماعی را بدنبال داشته باشد. کودکی که در سه سالگی مشکلات ارتباطی جدی داشته باشد در هفت سالگی سازش خانوادگی بیشتری خواهد داشت. کودکانی که در سه سالگی مشکلات رفتاری بیشتری دارند به احتمال زیاد در یازده سالگی خواستار رفتار سازشی بشری در فضای خانه هستند. از این گذشته این تلاش های سازش پذیری بطور کلی باعث ضعف رفتاری کودک خواهد شد. الگوی تبادلی در این تحقیق مفید گزارش نشد، روش های به کار رفته در این تحقیق بیش از اینکه تعاملی باشند، پیش بینی کننده بودند. به طور خلاصه می توان گفت کودک عقب مانده ذهنی بر محیط تاثر می گذارد و محیط نیز بر کودک تاثیر متقابل خواهد داشت.
موضوع پیشنهادی روانشناسی :
پیش بینی سازگاری خانوادگی کودکان عقب مانده ذهنی براساس مشکلات رفتاری آن ها
