از این رو پویایی در روابط والدین با کودک و متقابلا روابط کودک با والدین بسیار اهمیت دارد و البته شرایط محیطی و تقاضاهایی که دو طرف بطور متقابل از یکدیگر دارند نیز، بر چگونگی این روابط تأثیر دارد. در این چارچوب، کودک یک همراه بسیار فعال است و والدین با او هستند و تنها وقایع را کنترل نمی کنند. کودک با توجه به تاثیراتی که از محیط و بافت اجتماعی موجود دریافت می کند و نیز اتفاقاتی را که در روابط با ولدین خود می بیند، کیفیت ارتباط خود با والدین را توصیف می کند. همانطور که قبلا ذکر شد بافت اجتماعی در چگونگی واکنش کودک و چگونگی برقراری ارتباط با دیگران نقش بسزایی دارد. برای کودکان عقب مانده ذهنی اهمیت محیط اجتماعی بیش از کودکان عادی است از این جهت مستلزم توجه بیشتری بر روابط متقابل کودک عقب مانده ذهنی با بافت و محیط اجتماعی است. سامروف و چندلر (۱۹۷۵) براین باورند، کودک و مراقبان یا همراهان او در محیط تأثیر متقابل بر همدیگر می گذارند. هر اندازه که کودک بیشتر با محیط بیرون تماس داشته باشد نتایج مثبت تری نیز بدست خواهد آمد.
موضوع پیشنهادی روانشناسی :
رابطه بین کیفیت ارتباط والد فرزندی با بلوغ کودکان عقب مانده ذهنی
