برخی برنامه های مداخله ای متعارف که تاکنون زیاد در موردشان بحث شده عبارتنداز: برنامه آموزش مهارت های اجتماعی، برنامه نمایش ویدوئی، برنامه رهنمودی، برنامه بازی نقش و برنامه تقویت کننده های اجتماعی: به نظر می رسد استفاده از تقویت کننده های اجتماعی در ایجاد فرصت های اجتماعی از جمله بازی اجتماعی، مشارکت اجتماعی، سهیم شدن در فعالیت های دیگران یا سهیم کردن دیگران در فعالیت های خود و یاری کردن همدیگر در یک موقعیت، بسار کمک کننده باشد. یکی از مشکلات این نوع مداخله ها اینست که مهارتهای کسب شده در صورتی که حمایت نشوند پایداری ندارند و امکان تعمیم آن به موقعیتهای دیگر ممکن نخواهد بود (بیکو و همکاران، ۱۹۹۸). تحقیقات نشان می دهند که پذیرش کودکان عقب مانده ذهنی در کلاس های عادی در کنار همسالان عادی، بدون ارائه برنامه های مداخله ای مناسب، رشد اجتماعی را در آنها در پی نخواهد داشت (اسج، ۱۹۹۸). برخی صاحبنظران معتقدند که مداخله ها می بایست یک بسته کامل اثربخش و مستمر باشند. فیستچر فریتز (۱۹۹۰)، برای افزایش میزان حساسیت کودکان دوره ابتدایی نسبت به همسالان عقب مانده ذهنی خود، برنامه مداخله تک نوبتی تدوین و بکار برد.
موضوع پیشنهادی روانشناسی :
بررسی اثر بخشی تقویت کننده های اجتماعی در رشد اجتماعی کودکان عقب مانده ذهنی
