برخی از دانش آموزان مبتلا به مشکلات یادگیری، سطح بالایی از فعالیت های بدنی را به صورت افراطی از خود نشان می دهند. این امر باعث می شود که مشکل بزرگ آنها نشستن روی صندلی هایشان یا بی حرکت ماندن آنها باشد. آنها به طور ناگهانی لول می خورند، با انگشتانشان بر روی میز ضربه می زنند، پاهایشان را تکان می دهند، دیگر دانش آموزان را هل می دهند، چیزهایی را بلند کرده، سپس رها می کنند و می خواهند به طور مداوم در اتاق حرکت کنند. آنها به نظر نمی رسد قادر به مهار پاسخ یا کنش های تکانشی باشند. اعتقاد بر این است که در برخی موارد این مشکل بیش فعالی یک علت فیزیکی دارد و به سادگی ناشی از عدم کنترل خود نیست. تقریبا در تمام موارد بیش فعالی، دانش آموز مشکل عمده ای در نگهداری توجه به تکلیف، و حواس پرتی زیاد در موقعیت های یادگیری دارد. به همین دلیل، این وضعیت در حال حاضر به عنوان اختلال نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) نامیده می شود. این وضعیت به طور کامل در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (APA، ویرایش چهارم، ۲۰۰۰)، که یک منبع ارجاعی رسمی برای روانشناسان است مشخص شده است. عقیده بر این است که حدود ۳ الی ۵ درصد از کودکان مدرسه رو نشانه های ADHD نشان می دهند (رپلی ۲۰۰۵،)، اما طبقه بندی ADHD اغلب مورد سوء استفاده قرار می گیرد و در مورد دانش آموزانی که صرفا بی حوصله و بی قرارند، و یا در کلاسی قرار می گیرند که معلم فاقد مهارت های مدیریتی خوب است، به کار می رود. بیش فعالی گاه اوقات به عنوان یک مشکل جنبی در معلولیت های خاص (مانند فلج مغزی، آسیب مغزی اکتسابی، ناتوانی ویژه یادگیری و آشفتگی هیجانی) نیز وجود دارد.

موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :

بررسی اثربخشی آموزش اصلاح رفتار شناختی CBM بر مشکلات یادگیری و تکانشگری دانش آموزان بیش فعال مفطع ابتدایی شهر ...