هدف اصلی آگاه کردن مراجعان درباره تداوم بلندمدت ترسها از طریق اجتناب یا خنثی سازی و فراهم آوردن منطقی برای عملی ساختن مواجهه برای سناریوی ترسناک است.
مراجعان تشویق می شوند تا یک نگرانی مکرر را درباره یک موقعیت فرضی شناسایی کنند (برای مثال، مرگ فردی که دوستش دارند یا از دست دادن شغل)؛ این موضوع معمولا میتواند از طریق فرمهای خود بازنگری نگرانی در جلسات اولیه کامل شود.
برای شناسایی ترسهای بنیادی درمانگر میتواند از تکنیک پیکان رو به پایین و یا فاجعه سازی استفاده کند (به عنوان مثال، واسی و بروكووک، ۱۹۹۲)، به طوری که سناریوی تصوری باید شامل ترس بنیادی کنونی در درون یک نگرانی ویژه باشد.
نمونهای از این راهبرد به صورت زیر میباشد: درمانگر: چه نگرانی درباره یک موقعیت فرضی به شما برای به کارگیری مواجهه تصوری احساس راحتی تری میدهد؟
مراجع: فکر می کنم نگرانیهایی که در مورد همسرم به کار میبرم. اینکه فکر می کنم دچار یک تصادف شدید میشود.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی اثر بخشی آموزش روانی بر کاهش نگرانی های افراطی و فاجعه سازی افراد مبتلا به سرطان
