عقب ماندگی می تواند با شرایط جسمانی یا روانی یا بدون آنها اتفاق بیفتد.
درجات عقب ماندگی ذهنی به طور سنتی براساس آزمون هوشی استاندارد تعیین می شود.
این می تواند بوسیله مقیاس های ارزیابی انطباق رفتار سازشی تکمیل شود.
این مقیاس ها یک اندازه تقریبی از درجات عقب ماندگی را نشان می دهند.
تشخیص همچنین براساس ارزیابی عملکرد هوشی، به متخصصان ارزیابی ماهر وابسته است.
توانایی های هوشی و سازگاری اجتماعی ممکن است در طول زمان تغییر کند و با وجود این افراد دارای چنین وضعیتی، ممکن است به وسیله آموزش و توانبخشی بهبود پیدا کنند.
تشخیص باید براساس سطوح رایج عملکرد باشد.
موضوع پیشنهادی پروپوزال پایان نامه روانشناسی :
بررسی اثر بخشی قصه درمانی بر توانایی های هوشی و سازگاری اجتماعی کودکان با عقب ماندگی ذهنی خفیف
