او فردی است که زمینه محکمی از پزشکی مبتنی بر بدن، فیزیولوژی و علوم طبیعی دارد.
دیدگاه او نسبت به بیماران به طور عمده عبارت است از مشاهده تجربی، ارزیابی واقع بینانه و در کل ادراک و فهم واقعیت.
او به سادگی دچار فریب نمی شود و به سرعت به هیچ عقیده انعطاف ناپذیر، تعصب، یا مطلق گرایی نمی گراید.
از سوی دیگر او فاقد هرگونه یقین بنیادی شخصی است و از غایت ها آگاهی ندارد، بنابراین با همهی اظهارات، واقعیت ها، روش ها و اصطلاحات چنان رفتار می کند که گویا آنها همه به یک سطح کلی مشابه از علوم تعلق دارند.
اندیشه او بخشی از هیچ سامانه مفهومی مشروحی را تشکیل می دهد؛ این امر از دید او نوعی امتیاز است و او ماهیت اتفاقی عقاید خود را به وسیله دیدگاه تجربی شخصی با ارزش مکاشفه ای فرضی آنها توجیه می کند.
اقتدار علم جایگزین فقدان دیگر اقتدارها می شود.
او در جو کلی لطف و دلجویی و تساهل زندگی می کند.
چنین جوی به ندرت فقط هنگامی تغییر می کند که او خشم اخلاقی را علیه نیروهایی که حرفه او را تهدید می کنند به کار می برد.
برای او چیزی به عنوان جدی بودن مطلق وجود ندارد.
