لیکن، از جنبه صرفا فنی، این گونه توصیف احساس ها الزام صحت ندارد و اطلاق پذیر نیست. فرض کنید مقصود و کاربرد یک احساس ارائهی اطلاعات به شما باشد، و بر این اساس احساسی که ممکن است آن را منفی بدانید، اگر شما را قادر سازد که در وضعیتی خاص از خودتان محافظت کنید، کاملا مثبت قلمداد خواهد شد.
متقابلا، احساسی مثبت، نظیر وجد و شعف، اگر منجر به این شود که رفتاری خطر آفرین از شما سر بزند یا اگر به صورت صحیح و مناسب تعبیر و مدیریت نشود، ممکن است منفی انگاشته شود. احساس هایی که روحیه شما را بالا ببرند، نظیر سربلندی، امید، شادکامی یا جذبه، مثبت به شمار می آیند، چون روحیه تان را تقویت می کنند و می توانند به شما انگیزه ببخشند تا اهدافتان را دنبال کنید.
برخی احساس های مثبت حتی بر اعتماد به نفس، محبوبیت، مردم آمیزی، انعطاف، نیرو، رفتار جامعه دوستانه، مقابلهی مؤثر با چالش ها و فشارهای روحی (استرس)، و سلامت جسمانی تأثیر می گذارند. مطالعات مرتبط با واکنش نشان داده اند که افراد از احساس های مثبتشان بهره می گیرند تا به کمک آنها از پیامدهای تجربه های پرفشار روحی بهبود یابند، و احساس های مثبت، با یافتن جنبه های مثبت موقعیت های منفی، در تنظیم احساسی مؤثر مشارکت می ورزند.
احساس های مثبت اغلب در موقعیتهایی تجربه می شوند که اوضاع رو به راه است. تأثیرات آنیشان باعث گسترش دامنه توجه، شناخت و رفتارهایتان می شود، حال آنکه تأثیرات بلندمدتشان برای ایجاد منابعی به کار می آیند که در سلامت، خوشبختی و تنازع بقایتان ایفای نقش می کنند، ثابت شده که حالات روحی مثبت به افراد انگیزه می بخشد تا به پیگیری اقدامی خاص یا رشته افکاری که آغاز کرده اند ادامه بدهند.
