وقتی مادر در بیرون از خانه شاغل است موقعی که با سایر اعضاء خانواده ارتباط برقرار میکند بدیهی است که انتظار کمک بیشتری داشته باشد و وقتی که به کمک اطرافیان نیازمند است این نشان می دهد که دیگران در یاری او، مسائل و مشکلات و وظایف او را در خارج و داخل خانه در مد نظر قرار می دهند.
اگر کسی انتظارات نامعقولانه داشته باشد، ناسازگاری اغلب اجتناب ناپذیر می گردد و قطعأ منجر به اضطراب و عدم رضایت افراد می شود.
اینکه آیا با هم بودن یا به عنوان یک واحد با یکدیگر کار کردن به بهبود وضع خانه منجر می شود یا نه ؟
به این بستگی دارد که تا چه اندازه نیازهای اعضای خانواده را بر آورده کرده است.
کودکان می خواهند عضوی از یک خانواده خوب باشند؛ زیرا با آن احساس امنیت می کنند.
قبل از اینکه دوران بچگی به پایان برسد آنها از روابطشان با گروه همسن و سالان خود نیز احساس رضایت می کنند.
در سن نوجوانی از آنجایی که نوجوانان در جامعه زندگی می کنند احساس رضایتشان از خانواده از نظر روان شناختی کمتر است.
در بین بزرگسالان با هم بودن نیازهای برخی از اعضای خانواده را نسبت به دیگر اعضا برآورده می سازد.
همنشینی زوجین، کودکان و اقوام برای زنان نسبت به مردان اهمیت بیشتری دارد.
کاتوليکها، یهودیها و افراد بزرگسالی که عضو خانواده هایی با نظامهای ارزشهای مذهبی۔ سنتی قوی هستند نسبت به اقوام پروتستان و آنهایی که مقيدات مذهبی کمتری دارند بر با هم بودن بیشتر تأکید می کنند.
با هم بودن و در کنار هم بودن افراد خانواده همراه با گپ زدن مانند زمان شام خوردن هنگامی برای فرد خوشایند می شود که به داشتن محیطی شاد و مفرح در خانه کمک کند. ت با هم بودن را توصیف کرده است: «تشریفات خانواده به معنای مراسم و آئینهایی است که در خانواده جهت انجام کارها به اتفاق هم و داشتن احساس خوب و شاد از طریق مشارکت صورت می گیرد.
در واقع تشریفات در زندگی خانوادگی مانند تشریفات آیین ها) در مذهب و تاریخ است.
این نشان میدهد کسانی که آیینهای پیچیده و فراگیر دارند، آنهایی هستند که از اعضای گروهشان پیروی کرده اند.
در واقع پی بردن به این موضوع آسان است. همه این موضوعات بدین معناست که مردم میتوانند با هم و در کنار هم کارها را بهتر انجام دهند.»
