خانواده ای که در آن وظایف و نقش اعضای خانواده، چهارچوب روابط بین اعضای خانواده، انتظارات متعارف والدین از فرزندان و متقابلا انتظارات کودکان از والدین، چارچوب آزادی کودکان در پرداختن به کار یا فعالیتی که دوست دارند، احترام به همدیگر، تنبیه و پاداش در برابر کاری و.. در حد متعادل کاملا روشن هستند.
در مروری بر پیشینه بررسی های بسیاری که در خصوص رشد و کفایت اجتماعی کودکان توسط محققان بی شماری انجام شده، معلوم شده که بین سلامت اجتماعی، مهارتهای سازشی و کنار آمدن، اعتماد به نفس اجتماعی بخصوص در فضای خانواده، قوانین متعادل و نسبتا با ثبات، نظارت و سازماندهی والدین، احترام متقابل به همدیگر بخصوص در فضای خانواده، احترام متقابل به خواسته ها و نیازهای همدیگر در بین اعضای خانواده و کفایت روانی اجتماعی رابطه معنادار وجود دار در دور ونبوسچ و همکاران، ۱۹۸۷؛ گراتوانت و همکاران، ۱۹۸۵؛ لامبورن و همکاران، ۱۹۹۱: ماکوبای و مارتین، ۲۰۰۳؛ مونتس، ۲۰۰۸: شولمن و همکاران ،۲۰۱۰). نشان داده شده که والدین کودکان با کفایت اجتماعی، برخلاف شیوه تربیتی خانواده های سخت، دارای حداقل تنبیه بدنی، قوانین اجباری و حداکثر سازگاری اجتماعی بودند باتیس و پنیت، ۲۰۰۵).
شولمن و همکاران (۲۰۰۱)، گزارش کردند که فضای خانواده های انعطاف پذیر و سازگار، فضایی هست که اغلب ویژگی های رشد کفایت اجتماعی کودکان را دارند. تعدادی از تحقیقات، تأثیر انسجام خانوادگی و انعطاف خانوادگی بر کفایت اجتماعی کودکان تيزهوش به صورت مقایسه ای بررسی کرده اند و نتایج آنها نشان داده است که انسجام نظام خانواده در مقایسه با انعطاف پذیری نظام خانواده، بیشتر پیش بینی کننده کفایت اجتماعی کودکان تيزهوش می باشد (گرین و همکاران، ۱۹۹۱؛ اوهانسیان ۱۹۹۳ ، شولمن و کلاین، ۲۰۰۳). در تعدادی دیگر از مطالعات نشان داده شده است که بین سازگاری خانوادگی و سازگاری اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد اوهانسیان، ۱۹۹۳).
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
رابطه بین کفایت اجتماعی و سازگاری اجتماعی با فضای خانوادگی کودکان
