از سوی دیگر شواهدی وجود دارد که نشان میدهد خواهر و یا برادر کودکان عقب مانده ذهنی ممکن است در معرض خطر رشد مشکلات رفتاری باشند(دایسون ۱۹۹۳، ۱۹۵۱). ناتوانی خانواده در پذیرش و کنار آمدن با حضور کودک عقب مانده ذهنی در خانواده به اندازه خود کودک عقب مانده می تواند بر همشیران کودک معلول استرس وارد کنند. اما چنانچه خانواده با عشق و صمیمت همراه با واقعیت فرزند عقب مانده ذهنی خود را بپذیرند و حمایت کنند، فرزندان عادی آنها هم در پذیرش خواهر یا برادر معلول خود فشار روانی زیادی را تجربه نخواهند کرد (سیارنیک و همکاران، ۱۹۹۳). بررسی ها نشان میدهند چنانچه حمایت اجتماعی قوی و مستمر از کودک عقب مانده ذهنی وجود داشته باشند، همشیران کودک عقب مانده، درک بهتری از این مساله پیدا می کنند و آن را به راحتی می پذیرند و کنار می آیند. همچنین احتمالا ارتباط خانوادگی نیز محکم تر می شود بویژه اگر والدین تحت فشارهای روانی نباشند (دایسون و همکاران، ۱۹۹۳). دایسون (۱۹۹۳)، در مطالعه ای تأثیر کودک عقب مانده ذهنی بر رشد خواهر یا برادر عادی وی را بررسی نمود. دایسون دو گروه را مورد مقایسه قرار داد. در گروه اول؛ خواهر یا برادری کوچک تر که عقب مانده ذهنی است و در گروه دوم؛ خواهر یا برادر کوچکتر که سالم است.
موضوع پیشنهادی روانشناسی :
بررسی نقش نقش خواهر و برادر در کفایت اجتماعی کودکان عقب مانده ذهنی
