روش های استاندارد رفتار درمانی دیالکتیکی (لينهان، ۱۹۹۳ ،۱۹۹۳ a) شامل چهار روش مداخله است: درمان گروهی، روان درمانی فردی، مشاوره تلفنی، و جلسات تیم مشاوره. مؤلفه گروهی شامل تقریبا ۲ ساعت در هفته آموزش مهارت ها است که با هدف جبران نقایص مربوط به مهارتها و افزایش قابلیت های رفتاری انجام می شود. روان درمانی فردی شامل یک جلسه یک ساعته هفتگی است که هدف آن بهبود انگیزه مراجع برای تغییر و کاهش رفتارهای مشکل ساز مورد هدف است. مشاوره تلفنی نیز عمدتا بر انتقال مهارتها به زندگی روزانه متمرکز است. سرانجام، جلسات تیم مشاوره نیز به صورت هفتگی برگزار می شود و هدف آن ایجاد حمایت و حفظ انگیزه برای درمانگران است.

رفتار درمانی دیالکتیکی با یک مرحله پیش از درمان آغاز می شود که در آن مراجع و درمانگر اهداف و روش های درمانی را مطرح و بر سر آن توافق می کنند، طی این مرحله، درمانگر نیز خلاصه ای از رفتار درمانی دیالکتیکی را فراهم می کند و تعهداتی برای درمان صورت می گیرد. بعد از این مرحله، درمان به صورت رسمی آغاز می شود. رفتار درمانی دیالکتیکی تعداد زیادی از اهداف درمانی را به شیوه ای سلسله مراتبی در طول درمان مورد هدف قرار میدهد. اهداف درمان بر اساس اهمیت و الویت به ترتیب زیر مورد هدف قرار می گیرند: رفتارهای تهدیدآمیز زندگی، از جمله رفتارهای خودکشی، شبه خودکشی و دگرکشی؛ رفتارهایی از سوی مراجع و درمانگر که با درمان تداخل می کنند؛ رفتارهایی که در کیفیت زندگی تداخل می کنند؛ و نقایصی در توانایی های رفتاری که برای تغییر در زندگی لازم هستند.

موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :

بررسی اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر همدلی و حل مسئله در ...