داویس وریام ۱۹۹۸) ، طی تحقیقات خود دریافتند که کودکان تيزهوش مشکلاتی مثل؛ اضطراب، حساسیت و گوشه گیری را تجربه می کنند و براحتی هیجان زده می شوند. معلوم شده است که کودکان تیزهوش، انگیزه بیشتری دارند اما این انگیزه تنها در زمینه یا زمینه های خاصی است که به آن علاقه دارند و این کودکان قادر نیستند حتی در مواقع لزوم، توجه خود را از موضوعی به موضوع دیگر متمرکز کنند الیل و همکاران، ۱۹۹۵). در این مورد که کودکان تيزهوش مشکلات اجتماعی و عاطفی بیشتری نسبت به کودکان عادی دارند، شواهد تجربی کافی وجود ندارد اما ویژگی هایی که در بالا ذکر شد و همچنین کیفیت بلوغ و تفاوت آنها ممکن است این کودکان را با مشکلاتی مواجه سازد، البته این مشکلات زمانی بوجود می آید که نظام آموزشی نتواند به تمام نیازهای آنها پاسخ دهد (رابینسون، ۲۰۰۲). امین، زمانی که کوچکتر بود براحتی می توانست هر دو دنیای خود آموزشی و اجتماعی) را به یکدیگر ربط دهد اما به تدریج که بزرگ می شد این توانایی نیز مشکل شد. کودکان تيزهوش معمولا از نظر اجتماعی بالغ تر از کودکانی عادی هستند و در بین همسالان نیز از منزلت و محبوبیت بیشتری برخوردارند. آنها همچنین به فعالیت های گروهی خارج از مدرسه نیز تمایل زیادی دارند. این کودکان در مقایسه با همسالان، شناخت و درک بیشتری نسبت به دوستان خود دارند و این امر گاهی سبب می شود که آنها احساس کنند "دوست صمیمی ندارند در واقع دوستان خود را افرادی می دانند که تنها می توانند در بازی کردن و فعالیت های دیگر با آنها مشارکت داشته باشند.

موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :

مقایسه اضطراب، حساسیت و گوشه گیری در کودکان تیزهوش و عادی در مدارس ابتدایی شهر ...