کودکی نوپا ممکن است اضطراب جدایی از شما را داشته باشد، کودکی سه ساله ممکن است اضطراب آموزش توالت رفتن و کودک بزرگتر ممکن است اضطراب امیال پرخاشگرانه یا جنسی را داشته باشد.
قلدری در مدرسه، جدایی والدین یا عزادار شدن نیز از دلایل بروز کابوس ها هستند.
هنگامی که کودکی کابوس می بیند، ضروری است والدین تسکین و آرامش زیادی به او بدهند.
در این مواقع چراغ ها را به مدت پنج دقیقه روشن کنید یا برای مدت کوتاهی کنار او دراز بکشید.
با این وجود، چراغ های اتاق را روشن نگذاشته و تمام مدت شب را با او نگذرانید؛ زیرا کودک باید بداند که اتفاق بدی نخواهد افتاد.
به او اطمینان دهید که کابوس تمام شده و آن ها سلامت خواهند بود.
می توانید در اتاق کودک را باز بگذارید یا چراغی را در راهرو روشن نگه داشته یا از چراغ خواب استفاده کنید.
در طول روز به دنبال علت اضطراب فرزند خود باشید.
هنگامی که علت را یافتید، سعی کنید درباره آن با جزئیات گفت و گو کنید.
از قراردادن کودک در معرض برنامه های تلویزیونی خشن یا ترسناک یا فیلم ها، بازی های رایانه ای یا کتاب هایی از این دست خودداری کنید؛ زیرا ترس های ناشی از این مسائل به کابوس ها تسری می یابند.
اگر کابوس های فرزندتان همچنان ادامه یافت می توانید از متخصصین امر، مانند مشاورانی که کودک بتواند با آنها درباره اضطراب هایش گفت و گو کند، یاری بخواهید.
ضروری است میان کابوس و هراس شبانه تمایز قائل شویم. هنگامی که کودک دچار هراس شبانه است، ممکن است گریه کند و خود را به این طرف و آن طرف بکوبد؛ اما از حضور شما آگاهی نداشته باشد، زیرا کاملا بیدار نیست.
در این شرایط شما نمی توانید کودک را آرام کنید، بهتر است به آرامی نگاه کنید و اجازه دهید که این هراس شبانه خاتمه یابد.
زمانی که کودک آرام گرفت، بدون اینکه بیدارش کنید او را به جای خود بازگردانید. معمولا کودک مجددا به خواب می رود.
صبح روز بعد ممکن است کودک از هراس شبانه اش آگاهی نداشته باشد؛ اما ضروری است درباره هر گونه اضطراب احتمالی با او به گفت وگو بپردازید. شرح و تفصیل اضطراب ها، وقوع هراس های شبانه را کاهش می دهد.
موضوع پیشنهادی پروپوزال روانشناسی :
بررسی رابطه اضطراب و کابوس های کودکان با فوبیای خاص
