بنابراین کودک قبل از آنکه از ضعف و قوتها، خواسته ها و نیازها و نقش ها و آرمانهایش در زندگی آگاه گردد، نوعی تصویر ذهنی در رابطه با ویژگی های جسمی اش دارد. با وجود این کودک در ایجاد خود پنداشت های جسمی اش، به طور احساسی نقش دارد. بنابر تاکیدات جرسليد (نقل از کارت رایت، ۲۰۰۰) در بحثهای مربوط به خودپنداشت جسمی: تصویر ذهنی هر فرد از اندامش، تنها نوعی برداشت تصویری نیست. این نوع تصویر ذهنی نیز مانند ویژگی های دیگری که فرد خود را بر طبق آنها می بیند با انواع احساسات و نگرشها درهم می آمیزد احساسات، همچنین در رشد و تحول خودپنداشت های روان شناختی نیز نقش دارند. در حقیقت، این مسأله توضیح این مطلب است که چرا خودپنداشت های جسمی و روانشناختی تا این حد مقاوم بوده و به سختی می توان آنها را تغییر داد. خودپنداشت های جسمی و روان شناختی به تدریج با یکدیگر ترکیب می گردند. با ترکیب شدن چنین خودپنداشت هایی، معمولا در اواخر دوران کودکی، احساسات و نگرش های همراه با آنها نیز با یکدیگر ترکیب خواهند شد. کودک خردسال، قبل از چنین ترکیبی، ویژگی های جسمی و روانشناختی خود را کاملا متمایز از هم می بیند. هرساله، با رشد و گسترش ظرفیت های ذهنی و نیز با افزایش تجارب، کیفیت ها و قابلیت های جدیدی به خود پنداشت های جسمی و روانشناختی در حال ترکیب کودک اضافه می گردد. در اواخر دوران طفولیت، یعنی زمانی که ترکیب کامل می گردد، شخص خود را به مثابه یک کل و مجزا از دیگران می بیند. با کشف تفاوتهای موجود در میان خود و دیگران، رشد خودپنداشت جسمی کودک آغاز می گردد و پژوهش ها نشان میدهند که نوعی الگوی قابل پیش بینی در خوداکتشافی کودک از طریق نگاه کردن به خود در آئینه، گزارش شده است. کودک در سن ۱۸ هفتگی متوجه وجود خود در آئینه می گردد. بین ۲۲ و ۲۳ هفتگی، با تصویر خود بازی می کند، گویی این تصویر، شخص دیگری است. این مرحله خوداکتشافی «مرحلة هم بازی» نامیده می شود. بین ماههای ششم و هفتم، کودک سعی می کند تصویر آئینه ای را به خود نسبت دهد. وی این عمل را با فعالیت هایی تکراری چون باز و بسته کردن دهان و با حرکت دادن دست و پا در حین مشاهده کردن تصویرش در آئینه انجام می دهد، چرا که می خواهد ببیند آیا بین آنچه که انجام می دهد و آنچه که می بیند ارتباطی وجود دارد یا خیر. مرحله نهایی، یعنی «مرحلة کمرویی» ، در نه ماهگی اتفاق می افتد، یعنی زمانی که کودک ظاهرا از چهره سازی و سپس خندیدن به آنها لذت می برد، تا یک سالگی رفتار او "خود شناختی واقعی" را نشان میدهد. این اساس رشد و تحول خودپنداشت جسمی است.
موضوع پیشنهادی روانشناسی :
بررسی رابطه خودپنداره جسمی با موفقیت ورزشی و عزت نفس کودکان
