برخلاف اختلال اتیسم، که فقدان زبان یا تأخیر در رشد زبان در آنها مشهود است، سندروم آسپرگر غالب بر مبنای تعاملات اجتماعی کودک تعیین می شود. کودکان با سندروم آسپرگر معمولا دارای رشد زبان طبیعی و خزانه لغات متوسط به بالا هستند اما با این حال ممکن است در کاربرد مهارت های زبان به هنگام تعامل با دیگران نامناسب و ناشیانه عمل کنند. با توجه به رشد عادی مهارت های زبان در مراحل اولیه، ممکن است تشخیص علایم و نشانه های سندروم آسپرگر با سایر مشکلات رفتاری مثل نقص توجه توأم با بیش فعالی مشکل باشد. مجموعه علائم بالینی سندروم آسپرگر بر مبنای گزارش موسسه بین المللی آسیب و اختلال های عصب شناختی ۲۰۱۰))، به صورت زیر می باشد. - تعاملات اجتماعی بسیار ضعیف و نامناسب - گفتار تکراری، سرد و روباتیک - دارای مهارتهای ارتباط غیر کلامی متوسط و زیر متوسط اما در مهارتهای ارتباط کلامی در سطح متوسط و بالای متوسط هستند. - تمایل دارند بیشتر با خودشان صحبت کنند تا با دیگران. - ناتوانی در درک مباحث و عبارت هایی که مستلزم عقل سلیم است.
موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :
مقایسه تعاملات اجتماعی و مهارت های گفتاری در کودکان اتیسم و مبتلا به سندروم آسپرگر
