پات مرفی و همکارانش در مرکز درمانی راش - پرسبیتری واقع در شیکاگو، روابط بین اعتقادات مذهبی و امیدواری را در ۲۷۱ بیمار مبتلا به افسردگی بالینی بررسی کردند. ایشان دریافتند که باور مذهبی و نه رفتار مذهبی، امیدواری بیشتری را در بین افراد پیش بینی می کرد. همچنین، باور مذهبی اثری غیرمستقیم بر شدت افسردگی داشت. کارل مارکستروم در یکی از معدود مطالعاتی که اخیرا در مورد رابطه مشارکت مذهبی و هیجانات مثبت در نوجوانان انجام شده است، پرسش نامه هایی را بین ۶۲ دانش آموز آمریکایی آفریقایی تبار و ۶۳ دانش آموز سفید پوست از پایه یازدهم در مناطق روستایی ویرجینیای غربی توزیع نمود. توانمندی های نفس از قبیل امیدواری، اراده، هدف، پایبندی، عشق و مراقبت، همگی با میزان بیشتری از مشارکت مذهبی مرتبط بودند. برخلاف اکثر مطالعات پیشین، روابط بین این عوامل به طور ویژه در بین سفیدپوستان قوی بود. نیل کروز ) به منظور بررسی روابط بین خوش بینی، سلامت و حضور مذهبی، یکپارچگی اجتماعی، حمایت معنوی و ارتباط با خداوند، طیف سنی دیگری را مورد مطالعه قرار داد. این گروه نمونه شامل ۷۴۸ فرد سفید پوست و ۷۵۲ آمریکایی آفریقایی تبار بالای ۶۵ سال از سراسر کشور میبود. وی دریافت که میزان خوش بینی در افراد سالخورده ای که رابطه ای نزدیک با خداوند داشتند، بیشتر بود و افرادی که خوش بینی در آنها بیشتر بود، از سلامتی بیشتری برخوردار بودند.

موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :

بررسی نقش اعتقادات مذهبی در ایجاد امیدواری در بیماران دچار افسردگی و اضطراب در ...