بر اساس گزارش های حاصل از تحقیقات مختلف، روابط بین اعضای خانواده و جو اجتماعی حاکم بر فضای خانواده، بهترین پیش بینی کننده رشد کفایت اجتماعی کودکان بویژه کودکان تيزهوش هست.
شواهد تحقیقاتی قابل توجه وجود دارند که قويا نشان می دهند تجارب خانوادگی روزمره و روابط بین اعضای خانواده بویژه روابط متقابل بین والدین، منجر به رشد عمیق مهارتهای اجتماعی کودکان می شود (پاترسون و کریستوپلوس ۲۰۰۶، ۱۷۶ ). خانواده نهادی فوق العاده مهم و ارزشمند است جایی که کودک اولین بار خودش را در آن می یابد و شاکله شخصیت وی از طریق روابط صمیمی و تعامل همه جانبه با عزیزترین کسانش در زندگی یعنی تک تک اعضای خانواده تشکیل می شود و تکوین می یابد (اولز فسکی-کوبیلیوز و همکاران، ۲۰۱۴). فضای خانواده، بویژه نوع ارتباطات و روابط حاکم بر اعضای خانواده، به طور بنیادی زمینه را برای رشد و تعالی مؤلفه های شناختی و عاطفی رفتارهای اجتماعی از جمله، روحيه اجتماعی و احساس همدلی فراهم می آوردرنافو و پلامین ۲۰۰۶، ۱۷۷ ). هوسر و همکاران (۱۹۸۵)، با مروری بر پیشینه تحقیقات انجام شده در خصوص نقش و اهمیت خانواده بر کفایت اجتماعی کودکان، گزارش می کنند که اگرچه دامنه وسیع و متنوعی از متغیرهای شخصیتی و محیط اجتماعی بر کفایت اجتماعی تأثیر می گذارند ولی نقش استثنایی خانواده بر رشد و بالندگی کفایت اجتماعی کودکان بویژه کودکان تيزهوش، بیش از هر عامل و متغیری است که می تواند مؤثر باشد. برای اینکه خانواده هم به صورت مستقیم و هم غیر مستقیم بر کفایت اجتماعی تأثیر می گذارد. هوسر و همکاران در ادامه گزارش خود تصریح می کنند که کودکان نه تنها مهارتهای کفایت اجتماعی را از طریق الگوبرداری از والدین و کیفیت روابطی که در خانواده خودشان حاکم هست، یاد می گیرند.
موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :
پیش بینی رشد کفایت اجتماعی کودکان تيزهوش بر اساس جو عاطفی خانواده و سازگاری والدین در ...