به این دلیل که این گونه اقدامات را موجب یکنواخت کردن زندگی انسان و تنزل انسان از مقام انسانیت خود می دانند (بانگ، ۲۰۰۱). اضطراب وجودی - یعنی اضطراب از مرگ و نیستی - توجه انسان را به کوتاهی زمان در دسترس معطوف می سازد.
این اضطراب به همراه ایجاد حس مسئولیت پذیری و ایجاد احساس گناه برای زمان از دست رفته، تلاش و پویایی را به همراه خواهند داشت (وستین، ۲۰۰۱). به همین دلیل درمانگرایان وجودی مراجعین را با مشکلات و با اضطراب حاصله از آن مواجه می سازند.
همچنین زمینه را برای ایجاد احساس گناه نسبت به اعمال انجام شده فراهم می آورند. به این شکل که در افراد سبب عدم توجه به پیامد رفتارهایشان، عدم مسئولیت پذیری و اتلاف زمان سپری شده احساس گناه ایجاد می کند. همچنین به مراجعین می آموزند که همیشه به دنبال کوتاه ترین راه نباشند. چرا که خطر کردن، مشکلات داشتن و ناکام شدن یعنی پویا بودن و اصالت داشتن (یانگ، ۲۰۰۱).
از این رو مشکلات را برای مراجع باز کرده و از او می خواهند که وارد معرکه شده و با سختی ها دست و پنجه نرم کنند تا به این طریق زنده بودن خود را حس کند. در نهایت می توان گفت مشاور وجود درمان بیش از هر چیز باید بودن، وجود داشتن و با معنا بودن را به مراجع منتقل کند دوستی و صداقت از مهمترین خصوصیات مشاور وجودی است.
مشاور وجودی سعی می کند با صداقت و بدون اغراق یا پنهان کردن خود واقعی را نشان دهد، تا به این طریق بتواند خود واقعی مراجع را کشف کند.
