خواه ناتوانی یادگیری ناشی از مشکل عضوی باشد یا خیر دو منطق نظری برای پیوند این اختلال با بزهکاری وجود دارد.
یک تبیین این است که ناتوانی های یادگیری باعث کاهش پیشرفت تحصیلی شده و به این ترتیب نگرش های منفی درباره جوان برای بستگان، همسالان و آموزگاران ایجاد می شود. این نگرش های منفی و نمره های ضعیف در جای خود منجر به ارتباط این کودک با افرادی می شوند که شرایط مشابهی دارند و آنها را با فرار از مدرسه، مشکل بیشتر با مجموعه آموزش و بزهکاری مربوط می کند (هولزمن، ۱۹۷۹؛ فیش بین و تاچر، ۱۹۸۶؛ ملگرر و دیگران، ۱۹۸۶؛ فلینز، ۱۹۸۷؛ فینک، ۱۹۹۰).
دیدگاه نظری دیگر بر این نکته تأکید دارد که ناتوانی های یادگیری منجر به مشکلات جسمانی و فردی شده و به این ترتیب ویژگی های شخصیتی به وجود می آورد که کودکان را در معرض بزهکاری قرار می دهد. تصور می شود این کودکان تکانشی بوده و از تجربه آموزی ناتوان اند، ویژگی هایی که می تواند منجر به آشفتگی در محیطهای سازمان یافته چون آموزشگاه شود.
این شرایط زمینه ساز برخوردهای خشن و البته بزهکاری است. خلاصه اینکه به نظر می رسد کودکان درگیر این مشکل دچار گسستی در فرآیندهای حسی- ادراکی باشند که آنها را از درک توالی اجتماعی مجازات - پاداش مرتبط با رفتار، ناتوان می کند؛ بنابراین اثربخشی کلی مجازات ها و رفتار آنها کاهش می یابد (مورسیون، ۱۹۷۸؛ ساترفیلد، ۱۹۷۸).