بنا بر تئوری یاد شده، همه ما به لحاظ پنج ویژگی شخصیتی با یکدیگر متفاوتیم: برون گرایی ، مقبولیت ، وظیفه شناسی ، روان رنجوری و پذیرا بودن. افراد دارای برون گرایی بالا، اجتماعی بوده و پرحرف و پرهیجان هستند. چنین افرادی از مصاحبت با دیگران انرژی می گیرند و از مهمانی های پرجمعیت و شلوغ لذت می برند. در مقابل، افرادی که کمتر برون گرا هستند، تنهایی خود یا جمع های خودمانی را ترجیح می دهند و کم حرف ترند. مقبولیت به میزان مشارکت و دوستی ما با دیگر افراد مرتبط است. افراد مقبول یاری دهنده، قابل اعتماد و خونسرد هستند. اما افراد کمتر مقبول، بیشتر به بدگمانی و ستیزه جویی متمایل اند. افراد وظیفه شناس دارای نظم ذاتی بوده و با کفایت و سازمان یافته اند. این در حالی است که افرادی که کمتر وظیفه شناساند، بی دقتی و بی نظمی بیشتری از خود بروز می دهند. افرادی که روان رنجوری بالایی دارند، حساس تر بوده و به سادگی عواطف ناخوشایند را تجربه می کنند. در نتیجه افراد یادشده بیشتر در معرض اضطراب و افسردگی قرار دارند. اما افرادی که روان رنجوری پایینی دارند، به لحاظ عاطفی باثبات تر بوده و بهتر می توانند تکانه ها یا امیال خود را کنترل کنند، پذیرا بودن ویژگی ای است که نشان می دهد ما از نظر ذهنی تا چه حد کنجکاو و خلاق هستیم. افرادی که پذیراترند، از تجربیات جدید و ایده های نامعمول و عجیب و ماجراجویی برخوردارند. آنها خیال پرداز و در عین حال متفکرند. در مقابل افرادی که ویژگی پذیر بودن در آنها کمتر است، محتاط بوده و خیال پردازی اندکی دارند.
موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :
بررسی رابطه بین سازه پنج عاملی شخصیت و کفایت اجتماعی با خود نظم دهی معلمان
