و به همین دلیل باید از تسهیلات و امکانات متناسب با سطح توانمندی هوشی و جسمی خود برخوردار شوند.
مطابق آمارهای مختلف بین المللی که مبتنی بر تحقیقات و مطالعات فراوان می باشد حدود ۲٫۵ درصد از کل کودکان و دانش آموزان سنین مدرسه رو (۶-۱۷ سال با ۷تا ۱۸ سال) به طور قابل ملاحظه ای دچار اختلال در رشد دهنی بوده و قادر به استفاده از برنامه های عادی آموزش و پرورش نیستند. (افروز، ۱۳۷۸)
در این فصل شناخت ویژگی ها علل و پیشگیری و ارزیابی و جایگزینی و نیز روش های بازپروری و تعلیم و تربیت کودکان عقب مانده ذهنی مورد نظر می باشد.
