در این بخش، ما چند تکنیک تنظیم هیجان را توصیف می کنیم که در درمان شناختی- رفتاری متناسب با فرهنگ آموزش می دهیم و نشان می دهیم که چگونه به لحاظ فرهنگی سازگار شده اند. پروتکل اضطراب در ابتدای اکثر جلسات پس از پرسش درباره رویدادهای اخیر که موجب فراخوانی اضطراب می شوند مورد تمرین قرار می گیرد (جدول ۸-۲ را ملاحظه کنید)، و می توان آنها را هر زمانی که بیمار مضطرب شده یا به هر طریقی پریشان می شود به کار گرفت. این پروتکل اضطراب نه تنها به عنوان ابزاری برای تنظیم هیجان است بلکه به عنوان مواجهه با احساسات ناشی از سرگیجه نیز عمل می کند، ارتباطات مجدد مثبتی با سرگیجه برقرار کرده (برای مثال، سرگیجه با تصویری از نیلوفر آبی که با تصاویر فاجعه آمیز رقابت می کند مرتبط می شود)، و به عنوان تشبیه تصویری انعطاف پذیری، یک تصویر از خودسازگاری انعطاف پذیر عمل می کند. در بخش اول پروتکل اضطراب، بیمار کشش کاربردی را برای آرامش بخشیدن به هر گونه ناحیه دارای تنش به کار می گیرد و سپس از کشش کاربردی و آرمیدگی عضلانی برای آرامش بخشیدن به شانه ها استفاده می کند. تصویرسازی در بخش بعدی وابسته به گروه فرهنگی است. ما از بیمار می خواهیم تا ستون فقرات را از طریق سفت کردن عضلات شکم راست کند و سپس سر خود را بچرخاند.
موضوع پیشنهادی روانشناسی :
بررسی اثربخشی تکنیک های تنظیم هیجان بر اختلال استرس پس از آسیب
