حساسیت: کودکانی که نسبت به محرک های فیزیکی بسیار حساس هستند، احتمال بیشتری دارد که هنگام شنیدن صداهای بلند، مانند ترکیدن بادکنک با صدای بلند به گریه بیفتند یا به شدت در مقابل نورهای روشن واکنش نشان دهند.
در مقابل، کودکانی که حساسیت کمتری دارند به محیط های جدید توجه کمتری نشان می دهند و راحت تر می توان آنها را به مکان های جدید برد. از آن جایی که محیطهای شلوغ و پر سر و صدا کودکان حساس را آزار می دهد، بهتر است تا زمانی که آنها هنوز کودک اند از رفتن به میهمانی های شلوغ اجتناب کنید یا به آنها اجازه دهید به آرامی با مکان های جدید سازگار شوند. شدت عواطف: کودکانی که عواطف پرشورتری دارند، احساسات قوی تری را نیز تجربه می کنند. آنها خشم و ناامیدی را به سهولت بروز می دهند و در مواقع شادی، خرسندی خود را نشان می دهند. در مقابل، کودکانی که احساساتشان شدت کمتری دارد، آسان گیرتر هستند و به سادگی ناراحت نمی شوند. کودکان دسته ی اول تمایل کمتری به خندیدن و لبخندزدن دارند. کنترل این کودکان به دلیل بروز ناگهانی خشم در آنها دشوارتر است. والدین می توانند با وادار ساختن این کودکان عواطف و نحوه ابراز آنها به ابراز احساسات به شیوه ای سازنده، آنها را در کنار آمدن با عواطفشان یاری کنند. همه کودکان واژه هایی مناسب برای انواع مختلف را می آموزند.
موضوع پیشنهادی پایان نامه روانشناسی :
مقایسه ارتباط کنترل عواطف با کنترل خشم در کودکان با قدرت ابراز احساسات بالا و پایین