اختلال وحشتزدگی و گذرهراسی همراه با هزینه های بالای مالی و بین فردی گرایش به مزمن شدن دارند؛

 میزان شیوع یکساله اختلال وحشتزدگی در جمعیت عمومی ایالات متحده و چندین کشور اروپایی در حدود ۲ درصد در میان بزرگسالان و نوجوانان است (گودوین ۶، فرگوسن، و هاروود، ۲۰۰۵؛

 مطابق با ویراست چهارم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی (DSM-IV، انجمن روان پزشکی آمریکا، ۱۹۹۴) ملاکهای تشخیصی اختلال وحشت زدگی از حمله های وحشتزدگی دور از

 اختلالهای اضطرابی از شایع ترین اختلالها هستند که سه نفر از ده نفر را مبتلا میسازند (کسلر و همکاران، ۲۰۰۵).

 محدودیتهای رویکرد. انتقاد عمده به روان درمانگری وجودی این است که این روش یک نظام درمانی نیست.

 اثربخشی مشاوره و درمان گروه با رویکرد وجودی در پژوهش های بسیاری تائید شده است.

 بسیاری از اعضای گروه به گونه ای احساس خود را توصیف میکنند که انگار یک حفره در زندگی آنها وجود دارد و حتی در تلاش برای پر کردن این پوچی خود هستند، آنها احساس می کنند

 نقطه قوت ویژه رویکرد وجودی در تمرکز آن بر معنویت و معنا در زندگی قرار دارد.

 دورزن (۲۰۰۲، ۲۰۱۲) پی برد که غالبا مراجعینی به یک رویکرد وجودی گرویده اند که به سروکله زدن با مشکلاتشان در زندگی علاقه مند و به آن معتقد بوده اند؛

 کلیدی ترین مفاهیم رویکرد وجودی با تنوع گسترده ای از گروه های کودکان و نوجوانان مرتبط است.

 اختلالات اضطرابی، با ماهیتی که دارند، بیمارانی را بار می آورد که همواره نسبت به پیامدهای منفی، آمیزه ای از اجتناب و گوش به زنگی را دارا هستند.

 شاید مناسب ترین گام اولیه در پیدا کردن مشکل غیر پاسخ گر بودن درمان شناختی رفتاری برای اضطراب اجتماعی، این باشد که ترسهای اصلی و الگوهای اجتنابی مرتبط با آن، که معرف

 درمان فراشناختی، به دلیل این که تفکر را تغییر میدهد، نوعی شناخت درمانی محسوب میشود.

 تجربه کردن یک فکر به سبک عینی، در آمیختن آن فکر با ادراکات فرد از واقعیت است، اما تجربه آن فکر به سبک فراشناختی، مشاهده کردن آن به عنوان رخدادی در ذهن است.

 در رویکرد فراشناختی «سخت»، احساس ناکارآمد ادراک شده، نشان دهنده آن است که فراشناخت هایی که این نوع اطلاعات را تولید می کنند، هنوز حضور دارند،

 بسیاری از تجربیات انسان مستلزم آگاهی از خویشتن است. اختلال در فرایند خودآگاهی و خودتنظیمی، پایه و اساس ناراحتی و پریشانی انسان را تشکیل میدهد.

 یکی از دلالتهای ضمنی رویکرد فراشناختی، امکان ایجاد درمان استاندارد واحدی است که در مورد همه اختلالها موثر خواهد بود.

 رولوفس و همکاران (۲۰۰۷) مدل افسردگی را در دانشجویان هلندی مورد ارزیابی قرار دادند. آنها دریافتند که پس از اعمال برخی تغییرات منطبق با نظریه بنیادی، مدل افسردگی برازش

 پاپاجورجیو و ولز (۲۰۰۳) برازش مدل فراشناختی جامع تر نشخوار فکری (شامل باورهای فراشناختی مثبت و منفی) را در دو نمونه، مورد ارزیابی قرار دادند: نمونه افراد افسرده و

 يلماز، جرنكزا ۴۰۰ و ولز (۲۰۰۷ ب) نقش اختصاصی شناخت و فراشناخت را در افسردگی مورد بررسی قرار دادند.