موضوعات پروپوزال روانشناسی عمومی

 درمان شناختی - رفتاری مبتنی بر عدم تحمل ابهام برای جمعیتهای خاص: با توجه به اینکه پژوهشهای مهمی در زمینه اختلال اضطراب فراگیر تا دهه ۱۹۸۰ آغاز نشده بود

 اختلال وسواسی – اجباری: اختلال وسواسی - اجباری با حضور وسواسهای معنادار به لحاظ بالینی و یا اجبارها مشخص میشود.

 خودبیمارانگاری / اضطراب سلامتی: همانند اضطراب اجتماعی، اضطراب سلامتی نیز میتواند با برخی موضوعات نگرانی به ظاهر نامرتبط آشکار شود (برای مثال، سلامتی فرد و آینده).

 اختلال اضطراب اجتماعی با ترس بیش از حد و اجتناب از موقعیتهای اجتماعی که در آن فرد احتمالا به صورت منفی ارزیابی میشود یا طوری عمل میکند که میتواند از نظر دیگران خجالت آور باشد و یا تحقیر شود مشخص میشود.

 پژوهش های همه گیر شناسی به طور همسانی دریافته اند که اختلال اضطراب فراگیر یک اختلال بسیار همبود می باشد.

 ملاکهای جسمی برای تشخیص اختلال اضطراب فراگیر شامل احساس بی قراری، تحریک پذیری، تنش عضلانی، خستگی، مشکلات تمرکز، و مشکلات خواب هستند.

 مؤلفه نهایی درمان شناختی رفتاری مبتنی عدم تحمل ابهام همان طور که در اکثر پروتکلهای درمان شناختی - رفتاری وجود دارد شامل پیشگیری از عود مجدد است.

 آموزش روانی در ابتدا درباره فرآیند مواجهه از طریق ارائه مشروحی از منحنی های اجتناب، خنثی سازی، و عادت / مواجهه انجام می شود.

 باور در مورد ابهام به صورت یک سیستم، «موتور» نگرانی را تنظیم میکنند.

 هر فرد ممکن است زمانی در طول زندگی خود با مقداری ابهام دچار پریشانی شود، اما زمانی که ما در مورد افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر صحبت می کنیم که در برابر ابهام نابردبار هستند این افراد به سادگی بیشتر از آن متنفر هستند.

 همانند هرگونه پروتکل شناختی - رفتاری، در جلسه ابتدایی بر ارائه اصول درمان شناختی - رفتاری و همچنین اطلاعاتی درباره معنای تشخیص اختلال اضطراب فراگیر تمرکز میشود.

 پروتکل درمانی برای درمان شناختی - رفتاری مبتنی بر عدم تحمل ابهام در هر دو شکل فردی و گروه اجرا شده است، و تقریبا از ۱۲ تا ۱۶ جلسه متغیر است.

 مفهوم سازی عدم تحمل ابهام به عنوان موضوع اصلی تهدید به چند روش برای ارائه علائم در اختلال اضطراب فراگیر صورت می گیرد.

 مدل درمان شناختی - رفتاری مبتنی بر عدم تحمل ابهام برای اختلال اضطراب فراگیر نقش عمده ای را برای عدم تحمل ابهام در ایجاد و تداوم این اختلال در نظر می گیرد.  

 کارآمدی درمان شناختی - رفتاری مبتنی بر عدم تحمل ابهام در چندین تحقیق بالینی مورد بررسی قرار گرفته است.

 پژوهشها نشان داده اند افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر به برخی از راهبردهای شناختی آشکار و ناآشکار میپردازند که برای مقابله با نگرانی و اضطراب مرتبط با آن طراحی شده است.

 حل مسأله به طور گسترده ای از منظر نگرانی و اضطراب مورد مطالعه قرار گرفته است (برای مثال، داوی، ۱۹۹۴ ، ۱۹۹۴ ، دیزوریلا و نزو، ۱۹۹۹).

 پژوهشها نشان داده اند که افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر نه تنها برخی باورهای مثبت درباره سودمندی نگرانی دارند بلکه این کار را با درجات بیشتری نسبت به افراد نگران غیربالینی انجام می دهند (لدوکر و همکاران، ۱۹۹۸، ۱۹۹۹).

 بیش از دو دهه پیش مایکل داگاس و همکاران تیم تحقیقاتی وی مدلی شناختی را برای اختلال اضطراب فراگیر پالایش و اعتبارسنجی کرده اند که در آن سازه عدم تحمل ابهام در اولویت قرار دارد (برای بررسی مفصل به داگاس و روبیچاد، ۲۰۰۷ مراجعه کنید).

 یکی از این پروتکل های نظری مشتق شده از درمان شناختی - رفتاری به طور خاصی سازه عدم تحمل ابهام (IU) را مورد هدف قرار میدهد.