موضوع پایان نامه روانشناسی کودک

 خواهر و برادر کودک عقب مانده ذهنی می توانند بر کفایت اجتماعی کودک مبتلا تأثیر داشته باشند.

 وقتی والدین کودکان عقب مانده ذهنی عمیقا معتقدند که مشکلات کودکشان برخاسته از عوامل درونی و پایدار است و عوامل بیرونی نقش چندانی ندارند،

 نوع نگرش والدین، نمی تواند پیش بینی کننده قوی از کفایت اجتماعی در کودکان باشد.

 خیلی از والدینی که در دوران کودکی خود به شیوه رقابتی تربیت شده اند، طبعأ تعامل به روش حمایتی با کودکان خود، برایشان مشکل خواهد بود.

 عواملی چون آموزش مستقیم، حمایت های مستمر، کسب تجربه در جامعه و گشاده رویی در براز احساسات، از جمله عوامل مؤثر در ایجاد فضایی مطلوب برای رشد کفایت اجتماعی هستند.

 کیاق و همکاران (۲۰۰۳)، در یک تحقیق طولی، تعداد ۸۰ کودک با عقب ماندگی ذهنی را که قبل از سه سالگی تشخیص داده شده بودند را مورد بررسی قرار دادند.

 با توجه به بررسی های فیزیولوژیکی معلوم شده که کودکان عقب مانده ذهنی نسبت به همسالان عادی، دیرتر و کندتر به بلوغ می رسند.

 در حالی که نقص شناختی کودک و نقص زبان بیانی، مشکلاتی را در رشد اجتماعی کودک عقب مانده ذهنی بوجود می آورد،

 بیشتر تحقیقات نشان می دهند که کودکان عقب مانده ذهنی اغلب گوشه گیرند زیرا مهارت های شناختی آنها متفاوت با همسالانشان است.

 مشاهدات انجام شده در مورد کودکان عقب مانده ذهنی نشان می دهند این کودکان اکثرا به بازی های انفرادی علاقه دارند

 کفایت اجتماعی ؛ توانایی درک دیدگاه دیگران نسبت به یک موضوع یا از منظر او به موضوعی نگریستن، یادگیری از تجربیات گذشته و استفاده از آن تجربیات،

 یکی از دشواری های ارزیابی مهارتهای اجتماعی در کودکان عقب مانده ذهنی، ناتوانی این کودکان در توصیف کامل از خودشان است.

 از آنجا که بسیاری از کودکان عقب مانده ذهنی در همه زمینه های مربوط به کارکرد اجتماعی ضعیف هستند، ارزیابی کار کرد اجتماعی آنها امری مشکل است.

 از بعد محیطی نیز مشاهده ها نشان داده اند که کودکان عقب مانده ذهنی، با توجه به ناتوانی که دارند، کمتر قادر به مشارکت در فعالیت های گروهی که مستلزم تعامل با دیگران هست، هستند.

تأخیر زبان گفتاری در موارد کم توانی ذهنی سندرومیک شدید تر می باشد.

کودکان باید بیاموزند به افرادی که نظرها و تجربیات مخالف آنها را دارند احترام بگذارند.

توانایی کودک در تشخیص و ابراز احساسات خود و درک و واکنش به عواطف و احساسات دیگران از جمله مهارت های مهم حیطه رشد عاطفی است.

در رشد قابلیت های اجتماعی و عاطفی، رشد اعتماد و تعلق کودکان است و فرصت های یادگیری قابل توجهی را به کودک می دهد.

انسان ماهیت موجودی اجتماعی است. در سرتاسر زندگی، انسانها با یکدیگر تعامل دارند.

سلامت جسمانی اولیه و رشد حرکتی، نقشی محوری در کلیه تجربیات یادگیری بعدی دارد و مبنای سلامت و فعالیت در سرتاسر عمر است.